یکی از وسیله هایی که برای کوه رفتن مهم و ضروری است کفش کوهنوردی است. در صورتی که شما قصد دارید یک روز صبح به کوه بروید باید یک کفش کوهنوردی را انتخاب کنید که تمام استاندارد ها را داشته باشد. ما در این مقاله به طور مفصل درباره کفش کوهنوردی و امکانات و ویژگی هایی که باید دارا باشد را برای شما عزیزان توضیح خواهیم داد با ما همراه باشید.
محافظت از پا با پوشیدن کفش کوهنوردی
همان طور که از گذشتگان شنیده ایم پا قلب دوم انسان است پس باید به طور ویژه به این عضو تمرکز و دقت کرد. وسیله ای که پای ما را از انواع خطرات محافظت می کند کفش است. بنابراین وقتی تصمیم به کوه نوردی می گیریم باید کفش کوهنوردی را به پا داشته باشیم که پای ما را لیز خوردن و یخ زدن و سوراخ شدن محافظت کند. پس انتخاب درست و به جا شما را می تواند از این نوع خطرات محافظت نماید.
امروزه در کوهنوردی صحبت از کفشی که بتوان از آن در برنامههای مختلف در طول یک سال استفاده کرد، کاملا بیهوده است و باید برای هر برنامه خاص کوهنوردی، کفش مخصوص آن را تهیه کرد.
- رویه کفش
- اندازه کفش و راحتی پا
- کفش مناسب تمام فصول
- جنس رویه
- زیره کفش
- دارای ساق بلند بین 14 تا 19 سانتیمتر
- تاریخ تولید کفش
- برند و مارک معتبر
- قیمت مناسب
که در ادامه هر کدام را به طور مختصر توضیح خواهیم داد.
ویژگی های کفشهای کوهنوردی
رویه و داخل کفش
در گذشته جنس کفش ها اکثرا از چرم اصل بود و به مرور و گذشت زمان کفش چرم اصل جای خود را به الیاف های مصنوعی داد و کفش هایی تولید شد که از این نوع الیاف ها ساخته می شود. درسته است که نوع و جنس کفش ها تغییر کرد و یا حتی ظاهر آنها اما وظیفه اصلی آنها از ابتدا تا الان محافظت از پاست. کفش کوهنوردی نیز به همین صورت به مرور زمان طراحی خود را تغییر داده است و پیشرفت هایی در این زمینه بوجود آمده است.
خصوصیات لازم رویه کفش کوهنوردی
۱- ضد آب باشد.
۲- قابلیت تعریق داشته باشد.
۳- تا حدی برای راحتی پا، نرم و قابل انعطاف باشد.
۴- محکم باشد.
۵- قابل ارتجاع باشد.
۶- مقاوم به سرما، گرما و عوامل محیطی باشد.
۷- بندها تا نزدیکی پنجهی پا ادامه داشته باشد. (راحت تر است، بهتر کیپ میشود و درآوردن آن راحتتر است)
۸- تا روی پا و قوزکها را بپوشاند.
خصوصیات لازم برای کفی کفش باید شامل موارد ذیل باشد:
- 1- ضربهگیر باشد.
- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.
- عاجهای عمیق داشته باشد.
- اصطکاک خوبی داشته باشد.
- مقاومت مناسبی داشته باشد.
- انعطافپذیری (بستگی به نوع کفش دارد.)
- کفی ویبرامکفی ویبرامکفی کفش (تخت کفش):
لایهای ویژه از کربن و لاستیک، که معروفترین آن نام تجاری “ویبرام – “Vibram ایتالیا بوده، مادهای سخت، ضد لغزش و پراستحکام است.
اندازه کفش کوهنوردی
اندازه کفش کوه برای راحتی باید به گونهای باشد که کوهنورد بتواند ساعتها کفش را به راحتی و آسانی بپوشد. اندازه کفش مناسب تنها با پوشیدن و راه رفتن مشخص میشود.
1- خیلی گشاد نباشد: ایجاد تاول های پوستی می کند.
2- خیلی کیپ و تنگ نباشد: به پا فشار وارد می آورد (ناخن ها و بستر ناخن صدمه می زند)
به طور کلی برای خرید کفش دقت کنید تا اندازه آن 1 شماره از پای شما بزرگتر باشد و این فضا را توسط جوراب ضخیم پر کنید.
قابلیت فنی
در فصل تابستان اگر مسیری که برای کوهنوردی در پیش روی دارید خیلی پر از سنگ و چاله و دست انداز نیست و می خواهید بیشتر پیاده روی کنید تا کوهنوردی، کفش هایی با کف صاف و بدون استوک برایتان مناسب تر است، چون باعث می شود راحت تر بتوانید حرکت کنید. اما کفش مناسب کوهنوردی برای فصل زمستان و در مناطقی که برف و یخبندان است، باید کفش های استوک دار و ساق بلند که از ۲ لایه ی چرم ساخته شده اند، باشد که در شرایطی مانند برف های سنگین، شما را اذیت نکند.
جنس رویه کفش کوهنوردی
کفشهای کوهنوردی در قدیم از چرم ساخته میشد؛ که بنا به شرایط مورد استفاده ضخامت و تعداد لایههای چرم متفاوت بود. یکی از اشکالات کفشهای چرمی زمستانی وزن بالای آنها بود که با اختراع لایهها و پارچههای جدید با عناوین گورتکس – سیمپاتکس و تینسولیت تا حدی این نقیصه جبران گردیده است. لایه گورتکس که در انواع پوشاک زمستانی کوهنوردی نیز بکار میرود دارای خاصیت یک طرفه بودن است؛ یعنی تنها از یک طرف کاملاً ضد آب و باد است و در نتیجه از داخل بخار و گرمای ناشی از تعرق و فعالیت را بخارج میفرستد و از خیس شدن پوشاک زیر و سرمازدگی جلوگیری میکند.
لایه سیمپاتکس نیز مانند گورتکس ضد آب و ضد باد و دارای قابلیت تنفسی است. لایه تینسولیت نیز گرمازا بوده و در کفشهای زمستانی و سنگین بکار میرود. زیره کفش کوهنوردی نیز از لایههای مخصوصی ساخته میشود که معروفترین آن ویبرام ایتالیا است. همچنین اخیراً لایهای شوک گیر نیز ساخته شده که فشار ضربههای وارده به کف پا را کاسته و پا دیرتر خسته میشود و در سرازیری زانوها کمتر آسیب میبیند.
با توجه به پیشرفتهایی که در زمینه ساخت کفشهای کوهنوردی بدست آمده و به برخی از آنها در بالا اشاره شد؛ امروزه برای هر نوع برنامه کوهنوردی و برای هر فصل و منطقه کفش خاصی ساخته شده و مورد استفاده قرار میگیرد و دیگر عنوان کفشهای چهار فصل یا همهکاره دور از ذهن میباشد.
به عنوان مثال در کفشهای مخصوص سنگنوردی نوع کفش برای مرد و زن و همچنین بسته به جنس و نوع سنگ متفاوت میباشد.
بطور کل میتوان کفشها را به ۶ دسته بزرگ به شرح زیر تقسیم کرد:
کفش صعودهای هیمالیایی که سه پوش یا دو پوش هستند. نوع دوپوش از یک کفش کوچک و تنک مثل کفش رشته کشتی که بجای بند دارای چسبک است تشکیل میشود و این کفش درون کفش اصلی که بزرگتر است قرار میگیرد. میتوان شب در داخل چادر و کیسه خواب کفش بیرونی را از پا درآورد و از پوش داخلی به عنوان جوراب یا کفش داخل چادر استفاده کرد. در نوع سه پوش علاوه بر این دو کفش یک لایه گتر بلند نیز بر روی کفش قرار میگیرد که به دور کفش دوخته شده و تمام رویه و اطراف کفش را در بر میگیرد. پوش دوم کفش یا از جنس چرم است یا از جنس فایبر گلاس که نوع اخیر شبیه کفشهای اسکی است.
کفش کوهنوری سنگین در صعودهای بلند زمستانی مانند ارتفاعات ایران بکار میروند و دارای یک یا چند لایه یادشده میباشند و قابلیت نصب کرامپون را هم دارند.
کفش کوهنوردی یا کفش نیمه سنگین که برای سه فصل اول سال مورد استفاده قرار میگیرد.
کفش کوهپیمایی یا ترکینک کفشهایی سبک است و برای صعودهای یک روزه یا چند روزه سبک و کم ارتفاع بکار میرود.
کفش راه پیمایی برای مسیرهای ساده و کفی استفاده میشود. شبیه کفشهای معمولی ورزشی یا اسپرتکسهای معروف میباشند.
کفش سنگنوردی یا کتان سنگ جهت صعودهای داخل سالن یا سنگنوردی طبیعی بکار میرود. ویکی پدیا
مقالات :
درباره سلامت پاها خود بیشتر بدانید
چرا هنگام کار کردن پاشنه پا درد می گیرد؟
راهنمای خرید کفش ایمنی مناسب فصول سرد
ضعف در پا می تواند به چه علت هایی باشد؟